Bezeten Boeken | Hét online magazine voor boekenfans en leesfanaten!

Dat een simpele magnetronhamburger je leven kan kosten, is al tragisch genoeg. Maar als je daarna oog in oog staat met de knapste man in het hiernamaals, voelt dat echt als het meest ongelukkige toeval ooit. Ze raken in gesprek en er is zelfs een glimlach, totdat ze worden onderbroken en het woord: “vergissing”, alles veranderd. Hij wordt teruggestuurd naar aarde. En zij? Na een bizarre discussie met haar Hiernamaals Therapeut krijgt ze onverwachts een kans, een tweede leven. Helaas wel onder één voorwaarde: binnen tien dagen moet ze een kus van hém ontvangen. Maar hoe vind je een man, als je zijn achternaam niet voluit weet?…

Het kan gewoon echt niet, dat je op je zevenentwintigste stikkend doodgaat in een stukje hamburger! Nog daargelaten dat haar kledingkeuze ook waardeloos was op dat moment. Haar houdbaarheidsdatum kwam duidelijk vandaag ten einde. Als ze haar ogen opent hoort ze een vrouw met een Iers accent. Ze was niet meer in haar appartement, maar in een wasserette? Hadden ze serieus echt een wasserette in het hiernamaals? Dit was echt wel een hele slechte nachtmerrie. Maar als Merritt, haar Hiernamaals Therapeut, haar vertelt dat alle stoffelijke lichamelijke klachten worden geëlimineerd, blijkt dus dat ze echt wel dood is. Merritt nam haar mee naar haar kantoor, waar ze zich moest inschrijven. Verwarrend laat ze maar alles over zich heen komen, al maakte het filmpje met al haar gebeurtenissen in haar leven, het er allemaal niet beter op. Maar zodra Merritt het heeft over de dating service van het hiernamaals, is ze er helemaal klaar mee en loopt ze weg. Onderweg botst ze tegen een stevig bovenlichaam van een prachtige vreemdeling. Delphie wist zelf ook niet alles hoe het er in het hiernamaals eraan toeging, maar ze probeerde zijn vragen te beantwoorden. Het voelt alsof ze elkaar al jaren kennen. Net op het moment dat ze haar naam zegt en hij de zijn wil zeggen, komt hij niet verder dan: “Jonah T…”. Merritt stormt op hen af. Er blijkt een misverstand te zijn geweest, Jonah is een Bewusteloze Bezoeker. Er wordt een duim op zijn voorhoofd gedrukt, waardoor hij eerst glimmerig wordt en daarna lost hij als een soort van geklapte bellenblaas voor Delphie’s gezicht op. Zij wil ook terug en pakt Merritt’s duim en drukt het op haar voorhoofd, maar er gebeurt niets. Merritt begint over de Franklin Bellamy Clausule. Een clausule dat een Hiernamaals Therapeut een Dode drie uur na binnenkomst terug kon sturen, maar wel met een bepaalde voorwaarde. De voorwaarde van Merritt was heel kort: Binnen tien dagen moest ze Jonah zien terug te vinden. Merritt vertelde haar ook dat hij haar zielsverwant was, Delphie kon haar geluk niet op. Er was alleen nog wel één klein detail: Hij zou zich niets van dit alles kunnen herinneren, maar hij moest haar wel uit vrije wil kussen…

Al bij het lezen van de titel “De liefde van mijn tweede leven” wist ik het meteen: dit boek MOET ik lezen. En wat een geweldig verhaal heeft Kirsty Greenwood geschreven. Het begint direct op een verrassende bijna komische manier in het hiernamaals. Kirsty schetst een originele, tegelijk grappige en ontroerende versie van het leven na de dood. Met zelfs een Hiernamaals Therapeut die je tekst en uitleg geeft. Wanneer de hoofdpersoon Delphie daar onverwacht de liefde van haar leven ontmoet, slaat de vonk direct over. Kirsty beschrijft hun ontmoeting dan ook als een soort van bliksemflits: intens, magisch en onweerstaanbaar. Maar als Delphie ontdekt dat er een weg terug is, een kans om opnieuw te leven, begint pas echt haar avontuur en haar tweede leven. Haar kostbare dagen verlopen verre van rustig. Kirsty trommelt een vervelende buurman op, die haar op zich wel helpt, maar er wel nevendiensten voor wilt hebben. En toch weet Kirsty Delphie prachtig te laten opbloeien. Haar wil om te leven wordt zo op een indrukwekkende en ontroerende manier beschreven. Dat de onderliggende boodschap: “Geniet van het leven!”, gewoon voelbaar is. En misschien is het ook zo, dat het leven met een houdbaarheidsdatum juist intenser aanvoelt. De zoektocht naar Jonah is soms zo hilarisch maar ook zo hartverscheurend, want werkelijk alles zit tegen. Naarmate de tijd begint te dringen, neemt ook de spanning toe en kan je haast onmogelijk het boek wegleggen. Met dit verhaal laat Kirsty je ook zien dat tijd twee gezichten heeft: de haast om iets te bereiken en het bewustzijn van de kostbaarheid van elk moment. Ze heeft de liefde en de dood echt prachtig naast elkaar neergezet en maakt duidelijk dat hoe onvoorspelbaar het leven ook is, je vooral moet genieten, zolang het kan.