Noanouk – Michaël Boele van Hensbroek Illustraties Leon ter Molen
dieren. Het lab geeft kleur aan haar leven, in tegenstelling tot school, waar ze met tegenzin naartoe gaat. Tot Noa in de klas komt. De twee worden onafscheidelijk.
Maar dan slaat het noodlot toe. Noa blijkt kanker te hebben in een ongeneeslijk stadium. Terwijl Noa haar lot lijkt te accepteren, wil Manouk alles doen om haar bij zich te houden. En tijdens een vakantie in Los Angeles krijgt ze een idee. Maar daar heeft ze hulp bij nodig…
Kinderarts Michaël Boele van Hensbroek schreef een razend spannend en aangrijpend jeugdboek over vriendschap, moed, verlies, en acceptatie. Zijn medische achtergrond geeft het verhaal een meeslepende vanzelfsprekendheid. Een bijzondere, nieuwe stem in de jeugdliteratuur.
Een deel van de opbrengst van deze titel zal worden geschonken aan Stichting Steun Emma Kinderziekenhuis.
Vijftien jaar is Manouk als ze door Robar, een lab medewerker van haar moeder, benoemd wordt tot officieel lid van het lab-team. Manouk werkt vaak in het lab als assistente, en ze vind het onwijs tof en interessant werk om te doen. Beter dan op school zijn in ieder geval, daar wordt ze gepest en kruipt ze het liefst weg in het kleinste holletje dat ze kan vinden. Tótdat Noa in haar klas komt, ze raken bevriend en Noa is niet zo makkelijk onder de indruk van ‘de bitches’ zoals Manouk de meiden groep die haar pesten noemt, dus raakt Manouk ook een beetje uit het vizier. Wanneer Noa met het vreselijke nieuws komt dat ze kanker heeft, stort Manouk haar wereld in en wil ze alles op alles zetten om haar vriendin te redden. Maar hoe? Ze werkt dan wel in een lab, maar ze zal weinig medestanders vinden voor haar plannen. 1. Omdat het onmogelijk is wat ze wil, en 2. Omdat… het onmogelijk is wat ze wil… toch? Wanneer haar moeder op congres moet in LA mag Manouk mee, iets waar ze onwijs veel zin in heeft tótdat ze hoort dat ze bij een oude vriend van haar moeder en zijn zoon logeren. Manouk heeft er spontaan totaal geen zin meer in, wat moet ze bij die vent en zijn zoon. Tom en zijn vader werken blijkbaar aan Mind Exchange, iets wat uiteraard perfect naast de bioprint van Manouk haar moeder past. Tijdens de ‘congres-vakantie’ leert Manouk dat je misschien maar beter eerst iets kunt aankijken vóórdat je je mening vormt. Tom blijkt een super toffe gozer, al is zijn vader een ander verhaal… of zit daar meer achter?
Een fascinerend maar ook verdrietig verhaal over hoe het brein en gevoel van een jong meisje werkt dat onder druk staat op school door pesterijen, en eindelijk een ‘uitweg’ via Noa lijkt te hebben gevonden. Dat iemand zo belangrijk voor je is geworden dat je letterlijk hemel en aarde wilt bewegen. Het Verhaal geeft je een kijkje in de wereld van school, bijbaantjes, vriendschappen en ziekte, en hoe dat allemaal door elkaar kan gaan lopen. Op de cover zie je (in mijn beleving) Noa en Manouk en een mind exchange, en ook de kleuren die gekozen zijn voelen surrealistisch aan, heel mooi gedaan en veelzeggend ook. Wat ook wel toepasselijk is, zijn de ‘hoofdstuk nummers’ die in het Romeins geschreven zijn in plaats van met een getal of woord. Het enge aan dit verhaal is dat ik het, met oog op AI en al die andere enge dingen die aan het evolueren zijn, allemaal nog geloof ook. Er zijn uiteraard al experimenten met bioprinten en mind exchanges aan de gang, en dit verhaal past zich daar naadloos op aan. De titel had ik nog niet helemaal over nagedacht, maar ook die is perfect gekozen en krijg je naar het eind toe onthuld waarom. Dit verhaal voelt zo echt, en is zo liefdevol en treurig dat ik je ten zeerste aanraad om tissues naast je neer te zetten bij het lezen. Ik heb het in ieder geval niet droog gehouden.
Michaël Boele van Hensbroek (1961) groeide op als jongste van negen in een gezin waar verhalen en kinderboeken het gezinsleven kleur gaven. Hij werkt kinderarts/onderzoeker en leefde en werkte vele jaren in Afrika, waar zijn werk hem veel mooie, bijzondere en soms ook heel verdrietige momenten deed meemaken. Wat met de paplepel was ingegoten, kwam er weer uit toen hij zelf kinderen kreeg en hij op lange reizen door Afrika
Leon ter Molen is sinds 2022 illustrator en vormgever bij Lemniscaat. Hij heeft al talloze boeken vormgegeven en zijn illustraties kun je vinden op het omslag van bijvoorbeeld Cardboard Cowboys, Winnen van de wereld en Het addergebroed van Slot Thetinga.
Uitgeverij: Lemniscaat
ISBN: 9789047716938
Pagina’s: 237
Prijs: € 16,99
