Dan neem je toch gewoon een nieuwe – Antoinette Scheulderman

Gepubliceerd op

46165560_353843755377429_6692652210834112512_n

‘Het was maar een dier,’ hoorde Antoinnette Scheulderman regelmatig toen ze rouwde om haar overleden hond Bubbels. Maar iedereen die ooit een huisdier heeft gehad, weet hoe innig de band tussen mens en dier kan zijn. Tachtig procent van de baasjes beschouwt hun huisdier als volwaardig onderdeel van het gezin, toch lijkt verdriet om de dood van een dier nog altijd taboe, iets waarvoor je je zou moeten schamen. In Dan neem je toch gewoon een nieuwe schrijft Scheulderman openhartig over haar eigen ervaringen, gaat te rade bij bekende baasjes die vertellen over de liefde voor en de lol met hun dieren, maar ook over het verdriet en het gemis als ze er opeens niet meer zijn, en vraagt deskundigen om advies. Dan neem je toch gewoon een nieuwe is een eerlijk, ontroerend en bij vlagen hilarisch boek, vol intieme gesprekken over leven en dood. Een boek vol handvaten voor baasjes wier dier er nog is, maar die voorbereid willen zijn op het onvermijdelijke afscheid, voor mensen die worstelen met het verlies én voor hun naasten, die daar iets meer van willen begrijpen.

Interviews met onder anderen Eva Jinek, Paul de Leeuw, Linda de Mol, Jan Wouters, Janine Abbring, Britt Dekker, Barry Hay, Saskia Noort, Sylvia Witteman, Bridget Maasland en Yvette van Boven.

real%e2%99%a5%e2%99%a1

Toen ik de cover van dit boek zag was ik eigenlijk al verkocht, sjah honden hé. Maar toen ik las waar het over zou gaan wist ik dat ik dit boek ontzettend graag wilde lezen. Drie jaar geleden ben ik namelijk mijn eerste grote liefde en beste vriend verloren, hij was nog maar vijf jaar jong en erg ziek. Het boeit mij persoonlijk vrij weinig of mensen vinden dat ik mij aanstel met mijn verdriet, dat na drie jaar nog soms de kop op steekt, want het is mijn verdriet en van niemand anders, maar ik wilde wel graag lezen hoe anderen hiermee om zouden gaan en daarom heb ik dit boek gelezen en emotioneel was het zeker.

screenshot_20181112-201458_gallery

Ik begin dit boek al met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen te lezen, waarom zou je denken?  Omdat ik mijn liefste ventje verloren ben toen hij nog maar 5 jaar oud was, en ik heb de keuze moeten maken, dat was drie jaar geleden en alles dat Antoinette en de geïnterviewden zeggen zeg en voel ik ook zo, ‘grappig’ dat zij dezelfde manier van denken of verwoorden  hebben. Ik zeg bijvoorbeeld altijd al (vanaf de dag dat hij er niet meer was ) ’toen hij weg viel was de stilte oorverdovend’ en mensen kijken je dan ontzettend raar aan maar het is gewoon zo, er valt zo’n grote stuk uit je leven weg dat is niet zomaar op te vangen. Sommige dingen zijn in mijn ogen toch iets anders dan gezegd word in dit boek (Of andere boeken) feit blijft dat je je nooit en te nimmer kunt voorbereiden op een verlies als dit, hoe mooi en goedbedoeld de boeken ook zijn. Dat gezegd hebbende vertel ik je ook dat ik keihard hardop heb gelachen om de tweede zin na de inleiding, héél bekend Antoinette (je mag zelf lezen wat dat is). Wat ik héél tof gedaan vind is dat de interviews niet het standaard vraag/antwoord riedeltje zijn maar een echt normaal gesprek waar Antoinette haar opmerkingen of vragen dik gedrukt zijn, dat geeft het iets speels en aangenaams. Op een gegeven moment schrijft Antoinette ‘het toch plotselinge overlijden van loïs brengt mij meteen terug naar mijn eigen ongeloof en verdriet toen Bubbels stierf. De paniek, de pijn – ineens zijn ze weer ongefilterd terug’ en zo leest dit hele boek voor mij, er staan zulke mooie dingen in maar natuurlijk ook de verhalen van het verdriet dat de geïnterviewde hebben na het overlijden van hun geliefde huisdier en als je eenmaal één keer hebt meegemaakt wat dit gevoel is komt dat gevoel bikkelhard terug als je een boek als dit leest. Dus dit is eigenlijk gewoon een heerlijk jankboek, en dat is helemaal niet erg hoor, misschien juist wel goed om af en toe weer eens even in dat gevoel terug te vallen en je opgekropte emoties te laten gaan. Vind ik. Waar iedereen (en ik ook) het in dit boek over eens is is het feit dat een hond (of ander dier) je iets kan geven dat een mens je nooit zou kunnen geven. Iedereen kan liefde geven, natuurlijk, maar niets is zo mooi, eerlijk en puur als de liefde van een dier. Als ik keer op keer weer moet lezen dat de gemiddelde rouw periode om een dier acht maanden is gaan mijn haren recht overeind staan, mijn hond en beste vriend, is nu bijna 3 jaar weg en nog steeds kan het mij zo ineens weer intens verscheuren en zit ik letterlijk hartverscheurend te brullen. Aan rouw zit geen tijd verbonden, rouwen doe je zolang dat nodig is, of dat nu één week is of 3 jaar. En een nieuw dier zal nooit het verdriet weg nemen of een vervanging zijn.

fb_img_1457891141822

De foto’s in het midden van het boek zijn zo ontzettend veelzeggend, daar zie je de liefde in die ze met elkaar hebben of hadden. Vaak als iemand z’n huisdier verliest voelt die zich intens alleen omdat veel mensen niet snappen waarom je na één week nog steeds zulk intens en pijnlijk verdriet durft te hebben, want zoals vaak herhaald in dit boek ‘het is toch maar en hond(dier)’, maar wanneer je dit boek leest lees je dat je niet alleen bent in jouw ‘overdreven verdriet’ (dat vind ik niet maar omgeving vaak wel) en dat doet je goed. Dit is een prachtig boek met alles erin dat je nodig hebt of verwacht. De pijn en het verdriet maar ook de grappige en leuke verhalen, de prachtige intieme foto’s, tips en handvatten om je aan vast te houden. Ik zou dit boek zeker aanraden aan iedereen, of je nu al een huisdier verloren bent of gelukkig nog niet, het laat je zien dat je niet raar bent omdat je intens van je huisdier houdt of hebt gehouden.

De foto’s die ik hier bij mijn recensie heb geplakt zijn van mijn twee helden. De witte Bull is Gixxer, mijn eerste liefde die is overleden begin 2016. De andere bruin/witte Bull is mijn tweede liefde en absoluut geen vervanger want ze zijn zo verschillend. Ik zou mij geen beter leven (hebben) kunnen wensen dan met deze twee prachtige zielen aan mijn zijde, ieder zo anders maar ieder z’n eigen manier om mij de mooie dingen in het leven te laten zien.

Uitgeverij : Lebowski
ISBN: 9789048844555
Pagina’s: 336
prijs: € 21,99

img_20181009_124602_712

[bol_product_links block_id=”bol_5bea9b3232f98_selected-products” products=”9200000096045042″ name=”Dan neem je toch gewoon een nieuwe” sub_id=”Antoinette Scheulderman” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Geschreven door

Contact Info

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.